เมื่ออาจารย์ลาวัณย์ อุปอินทร์ เคยพูดกับผมว่า “สีของเธอมันสกปรก” !!!!

    อาจารย์ลาวัณย์ อุปอินทร์ เป็นครูที่ใจเย็น เป็นสุดยอดของความเป็นครู ท่านเป็นศิษย์ของศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี เป็นหนึ่งในอาจารย์สามท่านที่สอนวิชาจิตรกรรมให้กับผมเมื่อครั้งเรียนที่ ภาควิชาประยุกตศิลปศึกษา คณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร อาจารย์จะมีบุคลิกที่แตกต่างจากอาจารย์ทวี นันทขว้าง และอาจารย์มานิตย์ ภู่อารี อาจารย์ทวีท่านจะไปๆ มาๆ สั่งงาน แล้วก็วิจารณ์ ส่วนอาจารย์มานิตย์จะอยู่ที่ตึกเรียนตลอด แต่ไม่ถึงกับคลุกคลีกับนักศึกษา แล้วก็ชอบสอนนอกกรอบ

   ส่วนอาจารย์ลาวัณย์ท่านจะเหมือนครูประจำชั้น จะอยู่กับลูกศิษย์ตลอด จะคลุกคลีตลอด จะเข้ามาช่วยแก้งานให้ ลงไม้ลงมือให้ เช่นเวลาที่นักศึกษาวาดผิด วาดเบี้ยว สีไม่สวย อาจารย์ลาวัณย์ท่านจะค่อยๆ ขูดสีเก่าออก ผสมสีใหม่ แล้วระบายให้ดู บางครั้งเราวาดรูป portrait แล้วไม่สวย ออกมาเบี้ยวๆ สีสกปรกๆ อาจารย์ก็จะมาแก้ให้ บางครั้งแก้รูปให้เราเราเป็นชั่วโมงจนชักสงสัยว่าเป็นฝีมือลูกศิษย์หรืออาจารย์กันแน่ ระหว่างแก้งานท่านก็จะชวนนักศึกษาคุย เล่าประสบการณ์ของท่านให้ฟัง เล่าเรื่องเก่าๆ ให้ฟัง เราก็ได้ทั้งความรู้เรื่องศิลปะและเรื่องประวัติศาสตร์ไปด้วย นี่คือความเป็นครูของอาจารย์ลาวัณย์

 
   สมัยเรียน ผมจะเป็นคนที่ใจร้อน อาจจะติดนิสัยวาดรูปเร็วมาจากวิทยาลัยอาชีวศึกษาเสาวภาก็ได้ พอมาวาดภาพสีน้ำมันแล้วจะมีปัญหา เพราะสีน้ำมันจะแห้งช้า บางครั้งเราต้องรอเวลา ถ้ารีบวาด รีบแก้ รีบทำ ภาพมันจะแฉะและสกปรกง่าย อาจารย์ลาวัณย์ท่านก็จะมาคอยแก้งานให้บ่อยๆ อาจารย์จะมีคำพูดติดปากเลยว่า “อนันต์ เธอน่ะวาดรูปสีสกปรก” แล้วท่านก็จะสอนว่าทำอย่างไรไม่ให้ภาพวาดสีสกปรก

   อาจารย์ลาวัณย์ท่านเป็นคนเรียบร้อย มีวินัย หากเราทำงานแบบมันๆ อย่างอาจารยฺมานิตย์ ทำงานแล้วมีความลึกซึ้งอย่างอาจารย์ทวี แล้วได้ความมีระเบียบมีความสะอาดจากอาจารย์ลาวัณย์ประกอบกัน ภาพเขียนของเราก็จะมีความสวยงามครบถ้วน

---------------------------

เรื่องเล่าจาก 
อาจารย์อนันต์ ประภาโส หนังสือ จิตรกรรมสีอะครีลิค พ.ศ.2550
Anan Prapaso
......................................
#ลูกไม้ใต้ต้นลาวัณย์อุปอินทร์